بررسی ارتباطات مغزی مؤثر به روش تابع انتقال جهت‌دار برای ترکیب‌های مختلف توجه و هوشیاری بر‌اساس سیگنال EEG

هدف این مقاله، بررسی ارتباطات مؤثر مغزی بر‌اساس روش تابع انتقال جهت­دار (DTF) است. این ارتباطات برای داده­های ثبت‌شده، از ترکیب حالت­های توجه و هوشیاری، که چهار دستة توجه-هوشیاری، توجه-عدم هوشیاری، عدم توجه-هوشیاری و عدم توجه-عدم هوشیاری را ایجاد کرده­اند، به‌دست آمدند. از روی ماتریس­های به‌دست­آمده برای هر دسته، شاخص­هایی مرسوم در حوزة DTF، معرفی و محاسبه شدند. سپس شاخص­های این چهار دسته، برای بررسی وجود اختلاف معنادار از نظر ارتباطات مؤثر، با یکدیگر مقایسه شدند. برای به‌دست آوردن روابط علّی خطی میان کانال‌ها به روش DTF، از مدل خود‌کاهشی چندمتغیره استفاده شد. برای بررسی دقیق­تر، سیگنال­ها به چهار باند فرکانسی پایه تقسیم شده و با آزمون اندازه­های تکراری دوطرفه، وجود اختلاف معنادار در دسته­ها و باندها بررسی شد. براساس نتایج، از 12 شاخص به‌‌دست‌آمده، دو شاخص  و  به تنهایی قادر به نمایش تمایز میان 5 حالت از 6 حالت ممکن از ترکیبات دوتایی دسته­ها هستند. تنها حالتی که هیچ کدام از شاخص­ها، تفاوت معناداری برای آن نشان ندادند، حالت عدم توجه-هوشیاری و عدم توجه-عدم هوشیاری بود.